ประวัติที่มาของวากาชิ

           เดิมทีนั้นของหวานในสมัยยาโยอิของญี่ปุ่น(300 ปีก่อนคริสกาล-ค.ศ.300) ไม่มีอะไรมากไปกว่าผลไม้ตามธรรมชาติ เช่น พุทรา และถั่วชนิดต่างๆ แต่ต่อมาในสมัยนะระ (ค.ศ. 710-784) ญี่ปุ่นได้รับวัฒนธรรมในด้านต่างๆ มาจากจีนมากมายรวมทั้งการทำขนมหวานด้วยข้าวและข้าวเหนียวซึ่งในแบบขแงจีนเรียกว่า เหนียน เกา หรือ เค้กที่ทำจากข้าว ซึ่งชาวญี่ปุ่นในสมัยนั้นได้นำมาปรับเปลี่ยนให้เป็นขนมในแบบฉบับของตนเอง คือ โมจิและดังโกะ

            ต่อมาในช่วงปลายสมัยมูโระมะจิ (ค.ศ.1336-1573) วากาชิเริ่มมีการพัฒนาการมากขึ้น เมื่อญี่ปุ่นได้ทำการค้าอย่างกว้างขวางกับโปรตุเกสและสเปน จึงได้นำส่วนผสมและเมนูขนมหวานใหม่ๆจากทั้ง 2 ชาติเข้ามาผสมผสานในการทำวากาชิ เช่น การเริ่มนำน้ำตาลเข้ามาใช้ทำขนมมากขึ้น จนรสหวานกลายเป็นรสชาติพื้นฐานของวากาชิไปในที่สุด

           วากาชิเริ่มเป็นที่รู้จักแรพ่หลายในหมู่ประชาชนทั่วไป และกลายเป็นขนมที่นิยมผลิตเพื่อขายกันมากในช่วงสมัยเอโดยตอนต้น(ค.ศ. 1603-1867) ในช่วงนี้พ่อค้าชาวญี่ปุ่นเริ่มคำนึงถึงรูปลักษณ์ที่สวยงานและความหลลากหลายของวากาชิ เพื่อดึงดูดใจลูกค้าให้มาซื้อ ดังนั้นวากาชิจึงถึงพัฒนาให้กลายเป็นขนมหวานซึ่งมีความงามทางศิลปะและมีเอกลักษณ์ในแบบของญี่ปุ่นแท้ๆ โดยแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์วากาชินั้น มักได้มาจากต้นไม้ ดอกไม้ และการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล เช่น ฤดูใบไม้ร่วงจะทำขนมคิคุโกะโระโมะรูปดอกเบญจมาศ ส่วนฤดูหนาวก็จะทำยูคิโมจิ หรือโมิหิมะ เป็นต้น

           นอกจากนี้วากาชิเริ่มถูกนำมาใช้เป็นขนมหวานในพิธีชงชา เป็นของว่างยามบ่าย และเป็นของขวัญมอบให้แก่กัน

 

           ต่อมาในช่วงสมัยเมจิ (ค.ศ.1868-1912) เค้กและของหวานแบบตะวันตก ได้ถูกนำเข้ามาสู่ญี่ปุ่น และมีอิทธิพลเป็นอย่างมากต่อพัฒนาการของวากาชิให้มีรูปแบบและความหลากหลายมากยิ่งขึ้น ซึ่งคำว่า วากาชิ นั้นถือกำเนิดขึ้นมาในช่วงปลายสมัยไทโช (ค.ศ.1912-1926) เพื่อแยกความเป็นขนมหวานของญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมแท้ให้แตกต่างจากของตะวันตก

ประเภทของวากาชิ

 นะมะกะชิ เป็นขนมที่ทำมาจากแป้งห่อไส้ถั่วหวานบดหรือผลไม้กวน แล้วปั้นเป็นรูปทรงต่างๆอย่างสวยงาม สื่อให้รู้ว่าฤดูกาลใหม่กำลังจะมาเยือน เช่น เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิก็จะทำซากุระโมจิ เป็นต้น

 

ฮิงาชิ เป็นขนมหวานแบบแห้ง ทำจากแป้งข้าวเหนียว น้ำตาล และซัมบังโตะ (น้ำตาลผง) นำมาอัดในพิมพ์เป็นรูปต่างๆ มักเสิร์ฟในพิธีชงชา

โมะนะกะ ขนมหวานไส้ถั่วแดงประกบด้วยแผ่นแป้งกรอบซึ่งทำจากข้าวหนาว มีหลากหลายรูปแบบ

 

โยคัง ขนมเยลลี่เหนียวๆมำจากคันเตน (วุ้นที่ได้จากสาหร่าย) และน้ำตาล สอดไส้ถั่งแดง เป็นขนมที่นิยมกันมากในสมัยเอโดะ

มันจู ขนมทรงกลมทำจากแป้งมันเทศสอดไส้ถั่วหวานชนิดต่างๆแล้วนำไปนึ่ง

           นอกจากนี้ยังมีวากาชิอื่นๆอีกมากมาย