ประวัติ ME TO YOU
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ยังมีบ้านหลังน้อยที่เล็ก
และเก่าแก่เกินกว่าที่ใครจะนึกออกอยู่หลังหนึ่ง
บ้านหลังนี้กำลังถูกรื้อทิ้ง...
............................................................
ข้าวของต่างๆที่เคยเป็นบ้านอันแสนน่ารักและอบอุ่นถูกเอามากองสุมรวมกัน
ตั้งแต่เตียงหนานุ่มที่เจ้าของบ้านเคยนอนเล่น
ไปจนถึงไม้กระดานที่เคยเป็นพื้นบ้านมาก่อน...
แม้กระทั่ง...
ไม่ว่าจะเป็นด้วยความเลินเล่อของใครก็ตาม...
เจ้าตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวน้อย
ก็ถูกทิ้งให้เดียวดายและจมอยู่ในกองข้าวของเช่นกัน...
วันนั้น...
วันที่แสนเหน็บหนาว...
บางสิ่งบางอย่าง...
เกล็ดหิมะสีขาว ก็โปรยปรายลงมาบนจมูกของเจ้าหมี...
เกล็ดแล้ว...เกร็ดเล่า...
หิมะตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อนและดูจะหนักขึ้นเรื่อยๆ
เจ้าหมีน้อยหนาวแทบขาดใจ...
เจ้าหมีหนาวจนจมูกของมันเปลี่ยนเป็นสีฟ้า
ขนที่เคยเป็นสีน้ำตาลงดงามก็กลับกลายเป็นสีเทา...
“ตอนนี้ชั้นไม่มีรูปร่างที่น่าดูอีกต่อไป คงไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ที่จะมารักชั้น”
เจ้าหมีน้อยรำพึงออกมาท่ามกลางความเหงาและความเศร้า
ลองจัดข้อความให้ดูดีกว่านี้อีกสักนิดนะ
ครูพูนศักดิ์ สักกทัตติยกุล
ทำด้วยใจ ไปด้วยฝัน