ที่มาของภาพ  http://3.bp.blogspot.com/_-ncZQy3YVS8/TDMaEBsxJOI/AAAAAAAAAFU/_TJ_ArK5jRU/s1600/GraphicTattyTeddy%25255B1%25255D.jpg

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ยังมีบ้านหลังน้อยที่เล็ก
และเก่าแก่เกินกว่าที่ใครจะนึกออกอยู่หลังหนึ่ง

บ้านหลังนี้กำลังถูกรื้อทิ้ง...

............................................................

ข้าวของต่างๆที่เคยเป็นบ้านอันแสนน่ารักและอบอุ่นถูกเอามากองสุมรวมกัน
ตั้งแต่เตียงหนานุ่มที่เจ้าของบ้านเคยนอนเล่น
ไปจนถึงไม้กระดานที่เคยเป็นพื้นบ้านมาก่อน...

แม้กระทั่ง...
ไม่ว่าจะเป็นด้วยความเลินเล่อของใครก็ตาม...

เจ้าตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวน้อย
ก็ถูกทิ้งให้เดียวดายและจมอยู่ในกองข้าวของเช่นกัน...
วันนั้น...
วันที่แสนเหน็บหนาว...
บางสิ่งบางอย่าง...
เกล็ดหิมะสีขาว ก็โปรยปรายลงมาบนจมูกของเจ้าหมี...

เกล็ดแล้ว...เกร็ดเล่า...
หิมะตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อนและดูจะหนักขึ้นเรื่อยๆ
เจ้าหมีน้อยหนาวแทบขาดใจ...

เจ้าหมีหนาวจนจมูกของมันเปลี่ยนเป็นสีฟ้า
ขนที่เคยเป็นสีน้ำตาลงดงามก็กลับกลายเป็นสีเทา...
“ตอนนี้ชั้นไม่มีรูปร่างที่น่าดูอีกต่อไป คงไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ที่จะมารักชั้น”
เจ้าหมีน้อยรำพึงออกมาท่ามกลางความเหงาและความเศร้า