หนังสือเสริมการเรียนรู้เรื่อง  “ครอบครัวหรรษา”

เรื่องที่ 4  เรื่องน่ากลัวของตี่

          “กรี๊ด...”  เสียงร้องของตี่ดังลั่นมาจากห้องนอนของตัวเอง  ทำให้คนทั้งบ้านต่างตกใจ  ละทิ้งการงานของตัวเองวิ่งมาจากคนละทิศคนละทางของบ้าน

          “เป็นอะไรล่ะลูก”  เสียงแม่หวานถามลูกด้วยความห่วงใย

          “ร้องเสียงดัง  ตกใจเรื่องอะไรหรือลูก”  พ่อป้องถามอีกครั้งด้วยความห่วงใย

          “พี่ตี่  ร้องเสียตกใจหมดเลย”  น้องต๊ะ  ตกใจตามพ่อป้องกับแม่หวานในครั้งนี้ด้วย

          “พี่ละการบ้าน  มาดูเราเลย  เป็นอะไรไปยายตี่”  พี่ตุ๊พี่ชายคนเดียวกล่าวด้วยความห่วงใย

          “เอาล่ะ  แม่คิดว่า  พ่อกับตุ๊ออกไปก่อนนะ  แม่รู้แล้วว่ายายตี่ตกใจกลัวเรื่องอะไร”  แม่หวานบอกพ่อป้องกับลูกชายคนโต  หลังจากที่เห็นอะไรบางอย่าง  แต่พ่อป้องและลูกชายก็อดเป็นห่วงไม่ได้  แต่เมื่อแม่หวานขอร้อง  สองคนก็ออกไปจากห้องด้วยสายตาแห่งความห่วงใย

          “ฮือ....แม่จ๋า  หนู...หนูกลัว”  ตี่ร้องไห้ด้วยความกลัว  และตกใจอย่างเต็มที่

          “ไม่เป็นไรจ้ะลูก”  แม่หวานตอบตี่ด้วยความห่วงใย  แต่น้ำเสียงก็ปนกับความขบขันบางอย่าง

          “ทำไม แม่ปลอบพี่ตี่  แล้วยังยิ้มอยู่ล่ะคะ”  เสียงต๊ะลูกสาวคนเล็กถาม

          “โอ้โห...พี่ตี่...นี่มันเลือด...เลือดเต็มเลย  แม่พี่ตี่เป็นอะไรน่ะแม่”  เสียงต๊ะถามเสียงดังด้วยความตกใจ

          “พอแล้วยายต๊ะ  ไม่ต้องตกใจทั้งคู่เลย   แหม...นี่เป็นเรื่องปกติของผู้หญิงเราที่ต้องเกิดขึ้นกับทุกคน  ไม่ว่าต๊ะเองหรือตี่  แม่ก็เหมือนกัน”  แม่หวานพูดพลางลูบหัวตี่เบา ๆ  เสียงและรอยยิ้มของแม่หวาน  ทำให้เสียงร้องไห้ของตี่กลายเป็นเสียงสะอื้นทันที  แต่ก็ยังความสงสัยให้ตี่และต๊ะพอสมควร

          “ไม่ต้องสงสัยหรอกลูก  นี่เป็นสัญญาณจากร่างกายเตือนบอกเราว่า  ผู้หญิงอย่างเราได้ก้าวสู่วัยรุ่นโดยสมบูรณ์แล้ว  ผู้หญิงเรานี้  ร่างกายจะมีรังไข่ที่ผลิตไข่ออกมาเป็นประจำทุกเดือน  หากไข่ไม่ได้รับการผสมจากน้ำเชื้อ ไข่ที่ร่างกายเราสร้างขึ้นก็จะสุกเกาะตามผนังมดลูก  และถูกขับออกมาจาร่างกายของเรากลายเป็นเลือดที่เห็นนี่แหละ”  แม่หวานอธิบาย

“ผู้หญิง  นั่นหมายความว่าผู้ชายไม่ต้องมีอาการอย่างหนูหรือคะ”  เสียงตี่ถามทันที

“ใช่จ้ะ  ผู้หญิงเราเป็นเพศที่ต้องให้กำเนิดชีวิตเมื่อถึงเวลาและภาวะที่เหมาะสม  ไข่ที่ว่าอยู่ในร่างกายเรานั้นหากได้รับน้ำเชื้อหรือผู้หญิงอย่างเราในวัยที่มีประจำเดือนแล้วไปมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย  เราก็จะให้กำเนิดทารกได้  เป็นอีกหนึ่งชีวิตที่เราต้องดูแลไงล่ะจ๊ะ”  แม่หวานอธิบายต่อไป

“อย่างนี้เราก็ต้องมีเลือดออกทางช่องคลอดอย่างนี้ทุกเดือนใช่ไหม”  เสียงตี่ถามแม่ด้วยสีหน้ากังวล

“ใช่จ้ะ  แต่ไม่เป็นอันตรายนะ  เลือดที่ออกมาไม่ใช่ชีวิตที่สมบูรณ์  เป็นของเสียต่างหาก  ระหว่างที่เรามีเลือดออกนี้  เราเรียกว่า “ประจำเดือน”  หรือ  “ระดู”  ก็ได้จ้ะ  ภาษาทั่วไปเรียก “เม็น”  ช่วงนี้ร่างกายของผู้หญิงเราจะอ่อนเพลียมากที่สุด  เพราะเสียเลือดไงล่ะจ๊ะ  หากเราไม่ดูแลร่างกายในช่วงนี้ให้ดีในที่สุดเราอาจล้มป่วยได้นะจ๊ะ”  แม่หวาน  พูดพลางลูบหัวน้องต๊ะอีกคน   ด้วยความเอ็นดูในความไร้เดียงสาของลูกสาว

“แม่คะ  แม่บอกว่าอาการแบบนี้จะเกิดขึ้นกับผู้หญิงที่เป็นวัยรุ่นหมายความว่าอย่างไรคะ”  ตี่ถามต่อไปด้วยความอยากรู้

“ก็หมายถึง  ร่างกายกำลังบอกเราว่าเราเข้าสู่วัยเจริญพันธ์ไงล่ะจ๊ะ  พร้อมที่จะตั้งท้องและให้กำเนิดทารกได้ทุกเมื่อ  หากเราไม่ป้องกันดี ๆ ไปมีเพศสัมพันธุ์อย่างไม่เหมาะสม  ไม่ถูกต้องด้วยจริยธรรมอันดีงามไงล่ะ”  แม่หวานกล่าวเพิ่มต่อไปว่า

“ลูกทั้งสองเป็นผู้หญิง  การเป็นวัยรุ่นที่ยังไม่รู้จักความรับผิดชอบมากนั้น  หากเกิดปัญหาที่แม่ว่าไปนี้  ลูกอาจจะรับผิดชอบไม่ไหว  การเป็นพ่อเป็นแม่คนต้องอาศัยความรัก  ความเอาใจใส่  และที่สำคัญต้องมีความพร้อมไงล่ะจ๊ะ  อย่างพ่อป้องกับแม่หวานนี่ไง  เราทั้งสองรักและเอาใจใส่กัน  ที่สำคัญพ่อและแม่ก็ให้กำเนิดลูกทั้งสามคนด้วยความรัก  ความรับผิดชอบและความพร้อมจ้ะ”  แม่หวานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

“แม่คะ  แสดงว่าหนูไม่เป็นไรใช่ไหมคะ”  เสียงตี่ถามแม่  เพราะยังไม่คลายความกังวลใจแต่อย่างใด

“ตี่  ลูกน่ะไม่เป็นไร  แต่แม่ก็แนะนำลูกว่า  เวลาเรามีประจำเดือน  เราต้องดูแลตัวเองอย่างดี  อย่างที่แม่บอกเราไง  ร่างกายเราจะอ่อนแอเพราะเสียเลือดมาก  เราควรพักผ่อนให้เพียงพอ  ที่สำคัญควรรับประทานอาหารที่มีประโยชน์  และรักษาความสะอาดของร่างกาย  โดยเฉพาะช่องคลอดให้มากเป็นพิเศษ  เพื่อไม่ให้เกิดโรคแทรกซ้อนจากการไม่รักษาความสะอาดของเรา”  แม่หวานอธิบายด้วยความห่วงใย

“แม่คะ  วัยรุ่นผู้หญิงมีแค่ประจำเดือนอย่างเดียวหรือคะที่ร่างกายบอกเราว่าเราเป็นวัยรุ่น”  ต๊ะถามต่อไป  ทั้งที่ตัวเองไม่มีอาการอย่างพี่สาวของตัวเองเลย

“แหม...ต๊ะถามยิ่งกว่าพี่สาวเราอีกนะ”  แม่หวานกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ผู้หญิงวัยรุ่นอย่างพี่ตี่  และเราที่กำลังจะเป็นวัยรุ่นนี่นะ  จะมีสัญญาณที่ร่างกายบอกเราอีกหลายอย่าง  เช่น  แขนขาอาจจะยาวขึ้น  เริ่มมีขนขึ้นบริเวณอวัยวะเพศหรือหัวหน่าว  มีขนขึ้นบริเวณรักแร้  เอวเล็กลง  สะโพกผาย  หน้าอกขยายใหญ่ขึ้น  มีสิวขึ้นบริเวณใบหน้า ความสูงเพิ่มขึ้น  น้ำหนักเพิ่มขึ้น  และเริ่มมีประจำเดือน”  แม่หวานอธิบาย

“โอ้โห...แม่จ๋า  หนูมีครบทุกอย่างเลย” เสียงตี่กล่าวอย่างขบขัน

“ใช่จ้ะ  แม่ก็สังเกตเราอยู่”  แม่หวานตอบด้วยสีหน้าที่แสดงความรักอย่างชัดเจน

“แม่คะ  แล้วอย่างพี่ตุ๊ล่ะคะ  จะไม่มีอาการอะไรเหรอคะที่บอกว่าเป็นวัยรุ่น”  ต๊ะถามถึงพี่ชายของตนต่อไปด้วยความอยากรู้

“มีสิจ๊ะ  แต่อาการคนละอย่างกันเพราะเฮอร์โมนเพศต่างกัน  ผู้ชายวัยรุ่นก็จะมีแขนขาที่ยาวขึ้นเช่นกัน  ไหล่กว้าง  กระดูกและกล้ามเนื้อแข็งแรง  เสียงแหบห้าว  มีหนวดเครา  มีขนขึ้นที่หน้าแข้ง  มีขนขึ้นบริเวณรักแร้  มีสิวขึ้นบริเวณใบหน้า  ความสูงและน้ำหนักก็เพิ่มขึ้น  ที่สำคัญร่างกายจะสามารถผลิตน้ำเชื้อ  หรือเรียกอีกอย่างว่า “อสุจิ”...”  แม่หวานอธิบายด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชัดเจนนัก

“จริงด้วย  พี่ตุ๊มีอาการหลายอย่างที่บอกถึงความเป็นวัยรุ่นอยู่นะน้องต๊ะ”  ตี่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ  ไม่มีเสียงสะอื้นไห้อีกต่อไป

“เอาล่ะทีนี้เข้าใจแล้วใช่ไหมลูกว่า  เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ  ในช่วงที่ลูก ๆ เข้าสู่วัยรุ่นจะมีการเปลี่ยนแปลงทางเพศที่ชัดเจน  ดังนั้น ลูก ๆ จึงควรมีความเข้าใจในเรื่องเพศ  และควรดูแลสุขอนามัยทางเพศด้วยเช่นกัน  โดยการทำความสะอาดอวัยะเพศทุกครั้งเมื่ออาบน้ำ  และเช็ดให้แห้ง  รวมทั้งการดูแลรักษาความสะอาดของชุดชั้นใน  กางเกงใน  ไม่ควรมีเพศสัมพันธ์หรือสำส่อนทางเพศเพราะจะทำให้ติดโรคได้  หรือหากพบสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับอวัยวะเพศหรือมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเพศ  ควรปรึกษาพ่อแม่หรือคุณหมอ  เพราะการดูลุสขอนามัยทางเพศเป็นเรื่องสำคัญที่ทำให้ร่างกายเรามีสุขภาพที่ดี  จิตใจที่เข้มแข็งด้วยไงจ๊ะ”  แม่หวานสรุปให้ลูก ๆ ฟัง

“ทีนี้ก็ไปอาบน้ำ  ทำความสะอาดให้ดี  มีอะไรก็บอกแม่นะ  แม่คิดว่าแม่สามารถช่วยเหลือลูกได้ทุกเรื่องนะจ๊ะ”  แม่หวานบอกกับลูกสาวทั้งสองของตน

ทั้งตี่และต๊ะ  รีบลุกไปอาบน้ำทันทีหลังจากที่คุยกับแม่เสร็จ ทำความสะอาดเสื้อผ้าและสิ่งที่เลอะเทอะจากประจำเดือนที่ตัวเองไม่ทราบและตกใจอย่างมากด้วยความไร้เดียงสาของตัวเอง

******************************************************************

นวัตกรรมทางการศึกษา ในการจัดการเรียนการสอน

สาระวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา ระดับชั้นประถมศึกษาปีที 5

             โรงเรียนเทศบาล 4(เชาวนปรีชาอุทิศ)

    จัดทำโดย นายธนู  พบลาภ ตำแหน่ง ครูชำนาญการ 

ร