ข่าวใหญ่แห่งชาติ ข่าวร้ายแห่งปี หนีไม่พ้นข่าวน้ำท่วม "มหาอุทกภัย'54" ซึ่งเป็นที่กล่าวขานกันมากไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ภาคจังหวัดใดในประเทศ มหาอุทกภัยในครั้งนี้ได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตของคนไทยเป็นอย่างมากอาจจะเรียกได้ว่า เปลี่ยนชีวิตคนไทยไปชั่วคราว เพราะว่าเมื่อน้ำท่วมการจราจรก็จะยิ่งติดขัด การขนส่งทางบกเป็นไปได้ยากลำบาก ก็ส่งผลให้การเดินทางท่องเที่ยว การค้าขายพลอยต้องมีปัญหาไปด้วย พูดถึงด้านการท่องเที่ยว น้ำเหนือคราวนี้ได้ซัดกระหน่ำลงมาอย่างทะลักทลายทำให้บ้านเรือนเสียกาย รถจมน้ำ โดยเฉพาะสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญต่างๆที่อยู่พอดีกับทางน้ำผ่านเสียหายชำรุดทรุดโทรมไปตามๆกัน ชาวบ้านที่มีบ้านอยู่พื้นที่ต่ำก็ต้องอพยพออกจากบ้านตัวเองไปศูนย์พังพิงที่รัฐจัดให้ บ้างก็ห่วงบ้าน ก็ต้องอพยพขึ้นไปอยู่ข้างบนชั้น 2 ดีไม่ดีบ้านปลูกสร้างในพื้นที่ต่ำมากก็ต้องอพยพขึ้นไปอยู่บนหลังคากับเจ้าตูบ สำหรับผู้ที่อยู่ชั้น 2 ของบ้านอาจจะมีส้วมชั้น 2 ใช้ ปลั๊กไปใช้การได้แม้น้ำท่วมชั้น 1 ยังดีกว่าผู้ที่อยู่หลังคาที่จะต้องใช้ส้วมถุงดำอย่างเดียว

เรื่องการสัญจรของชาวบ้านที่น้ำท่วมนั้น ยานพาหนะที่สำคัญที่สุดเลยคือ เรือ ช่วงนี้เรือจึงขายดี บ้างก็มีเรือใช้อยู่แล้วเพราะแถวบ้านน้ำท่วมบ่อย บ้างมีเรือหางยาว บ้างก็พายเรือท้องแบน บ้างก็ต่อเรือไว้ใช้เอง บ้างก็ตัดโฟม ใช้โฟมขนาดใหญ่แทนเรือ หากจะซื้อเรือราคาเริ่มต้นช่วงน้ำท่วมก็คือ 1,500 บาท(เรือยางขนาดเล็กนั่นเอง) อ๊ะ!แต่ว่างานนี้มีบริการจิตอาสาจากพี่ๆนายทหารกองทัพบกขับรถ GMC ของทหารบริการขนส่งประชาชนที่เดือกร้อน หรือไม่ก็รถโดยสารคันใหญ่หรือเรือโดยสารจากนักการเมืองในพื้นที่นั้นๆ น้ากบเพื่อนของคุณแม่ที่ทำงานเล่าให้ฟังว่ากว่าจะออกจากบ้านมาทำงานและกว่าจะออกจากที่ทำงานกลับบ้านนั้นใช้เวลามาก เพราะต้องนั่งรถไฟฟ้า ต่อรถเมย์ ต่อรถจักรยานยนต์รับจ้างหน้าปากซอย ต่อรถทหาร ต่อเรือเข้าบ้าน (ถ้าจะออกจากบ้านก็ย้อนกลับข้อความ) ถ้ายากลำบากขนาดนี้น้ากบเลยตัดสินใจพาลูกและสามีมานอนที่ทำงานเสียเลย เพราะว่าที่ทำงานเขามีนโยบายเป็นศูนย์พังพิงพนักงานผู้ประสบภัยชั่วคราว

เพื่อนๆที่ร่วมกิจกรรมจิตอาสา

ภาพโดย นางสาวสุพิชา  ปึงศิริเจริญ 

ส่วนเรื่องอาหารการกินของผู้ประสพภัยน้ำท่วมนั้นถ้าแค่เข่าก็พอจะหุงหาอาหารง่ายๆเองได้ ถ้าน้ำระดับเอวก็กินอะไรลำบากหน่อยเพราะของไม่ค่อยมีมาวางขาย ถ้าน้ำระดับอกก็ต้องพายเรือไปไกลเพื่อหากับข้าว แต่ถ้าน้ำมิดหัวก็ต้องพายเรือไปรับถุงยังชีพจากฮอล์อย่างเดียว น้ำเหนือที่หลากมาไม่ได้มาแค่น้ำอย่างเดียว แต่จะมาพร้อมกับดิน เลย ขยะ ตะขาบ งูท้องถิ่น งูสายพันธุ์ใหม่ ตัวตะกวดเจ้าประจำ จระเข้ ถ้าน้ำนิ่งๆก็ยุง แมลง สัตวาภิธานทั้งหลาย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคที่มากับน้ำเช่น โรคฉี่หนู น้ำกัดเท้า เป็นต้น

มากล่าวถึงผู้ที่อยู่ในศูนย์พักพิงใช่ว่าจะสุขสบายเสมอไป กิน เดิน นอน นั่ง เป็นเวลา แต่ไม่มีความเป็นส่วนตัว จะอ่านหนังสือ จะดูทีวี จะฟังเพลงก็ติดขัดไปหมด เมื่อถึงเวลานอนก็นอนไม่หลับ เพราะคนนู้นจะเล่น คนนั้นจะคุยโทรศัพท์ ตื่นเช้ามากินข้าว ถ้าหิวมากๆก็ต้องรีบกันหน่อยล่ะ เพราะถ้าไปช้าจะต้องต่อคิวยาวเหยียดกว่าจะได้กินคงสาย การอยู่รวมกันของคนหมู่มากก็เสี่ยงติดเชื้อโรคได้ง่ายๆ ดังนั้นช่วงนี้ท่าผู้ประสพภัยทุกคนก็ต้องอดทน บางคนก็บอกว่า น้ำท่วมยังดีกว่าฝนแล้ง บางคนก็มองโลกในแง่ดีบอกว่า น้ำท่วมครั้งนี้เป็นสีสันของชีวิต ได้ลองได้ทำอะไรใหม่ๆ ได้เปลี่ยนบรรยากาศจากที่ไม่เคยก็เคยทำไปเสียทุกอย่าง พายเรือไม่เป็นก็ต้องหัดพาย เรือยนต์หางยาวที่คิดว่าง่ายสุดท้ายกลับยากกว่าพายเรือ แต่เมื่อใช้เป็น ได้ใช้บ่อยๆก็จะชินไปเอง

แพ็กถุงเกลือ

ภาพโดย นางสาวศุภลักษ์  พสุธาสถิตย์ 

ส่วนคนที่ไม่ใช่ผู้ประสพภัยก็มีชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไปด้วยเช่นกัน ข้าวปลาอาหารในช่วงน้ำท่วมจะหาซื้อยากมากเพราะส่วนมากซื้อตุนเข้าบ้านกันหมด โรงงานอุตสาหกรรมผลิตสินค้าถูกน้ำท่วมเสียหายไม่สามารถทำการผลิตได้ การขนส่งเป็นไปได้ยากลำบาก จะเดินไปไหนก็ติดน้ำท่วมสูง เดินทางไปจับจ่ายใช้สอยที่ห้างสรรพสินค้าก็กลัวจะไม่มีที่จอดรถ เพราะผู้คนต่างนำรถตัวเองมาจอดหนีน้ำ แต่บางคนก็ไปไหนไม่ได้อีกเพราะรถตัวเองจอดหนีน้ำบนสะพานทางด่วน

น้ำท่วมครั้งนี้ได้เห็นบรรยากาศใหม่ๆที่ไม่เคยเห็นนอกจากน้ำท่วมเต็มพื้นที่แล้ว ก็ได้เห็นรถยนต์จอดเรียงรายบนสะพานทางด่วน ได้ขึ้นทางด้วนฟรีไม่เสียเงิน ได้เห็นร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงอย่างเซเว่นอีเลฟเว่นปิด ขนม นม เนยต่างๆ ผ้าอนามัย ของใช้จำเป็นไม่มีวางบนชั้นวางสินค้าในร้านต่างๆ คนไทยทั้งหลายเมื่อก่อนทักทายกันว่า กินข้าวหรือยัง? มาตอนนี้ทักทายกันว่า น้ำท่วมบ้านรึยัง? แฟชั่นใหม่ของหนุ่มๆสาวๆวัยทำงานคือเอี้ยมกันน้ำตัวใหญ่ วัยรุ่นก็กางเกงขาสั้นปกติแต่สวมรองเท้าบู๊ทกันน้ำ ได้เห็นบทละครใหม่เรื่อง จดหมายจากน้องน้ำถึงพี่กรุง รักสามเศร้าของนางเองชื่อ น้ำ พระเอกชื่อ กรุง และตัวอิจฉาคือ ทราย จากผู้ประพันธ์หน้าใหม่ไฟแรงคือ คุณโก๊ะตี๋จากครอบครัวข่าว 3 เด็กนักเรียนม.6เตรียมเอนทรานซ์ทั้งหลายปีนี้จึงได้ฉายารุ่นว่า เด็กเอนท์รุ่นหนีน้ำ

 

ร่วมส่งถุงยังชีพขึ้นรถกับพี่ๆจากมหาวิทยาลัยมหิดลวิทยานุสรณ์
ภาพโดย นางสาวศุภลักษณ์  พสุธาสถิตย์ 

น้ำท่วมคราวนี้อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงไปหลายอย่าง และที่สำคัญคือได้เห็นน้ำใจไทยที่หลั่งไหลมามากกว่าน้ำเหนือ คนไทยน้ำใจงามทุกคนต่างก็มาช่วยกันคนละไม้คนละมือ หลายคนก็ช่วยทำกระสอบทราย หลายคนก็ทำ EM บอลแก้น้ำเสีย และที่แน่ๆคือหลายๆคนช่วยกันเดินรับบริจาค และช่วยแพ็กถุงยังชีพ ข้าพเจ้าก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ร่วมช่วยเหลือด้วยอีกแรง เริ่มต้นวันแรก เรียนพิเศษเสร็จก็นั่งรถโดยสารปรับอากาศประจำทางอย่างสบายใจกลับบ้าน เพื่อนส่งข้อความมาพอดีว่านั่งแพ็กของอยู่ที่โรงแรมดุสิตใครมาเจอกันที่เต๊นท์ขาวบ่ายโมง พอดีเลยนั่งรถ 547 ลงป้ายรถไฟฟ้าศาลาแดง หาซื้อของกินเล็กน้อยรองท้องมื้อกลางวัน แล้วไปร่วมแพ็กของ สถานที่ทำการอยู่ภายในบริเวณลานจอดรถของโรงแรมดุสิตธานี ฝั่งทางขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน MRT ภายในเต้นท์สีขาวใหญ่ มีของมากมายวางเรียงรายไว้ ล้วนแล้วแต่เป็นของที่ผู้คนนำมาบริจาค รอให้ผู้มีจิตอาสาจัดแจงแพ็กของ ทางด้านหน้าของเต้นท์จะมีโต๊ะรับบริจาคเงินและสิ่งของ และมีเจ้าหน้าที่คอยจัดสรรค์แบ่งงานให้แก่ผู้มีจิตอาสา และผู้คนจะยืนมุงรอให้เจ้าหน้าที่จ่ายงานมา หรือไม่ก็เดินไปหยิบป้ายฟิวเจอร์บอร์ดและกล่องเงินเดินรับบริจาคได้เลย กิจกรรมที่ทำกันภายในเต้นท์ก็จะมี

-การแพ็กถุงเกลือ ตักเกลือในปริมาณที่พอดีๆใส่ในถุงแล้วใช้หนังยางมัดปากถุง

-บรรจุขนมกรุบกรอบคือ เทขนมออกจากปีบลงสู้กะละมัง แล้วหยิบขนมใส่ถุงให้คละกันไปในแต่ละถุง

-แพ็กถุงยาคือแยกยาต่างๆที่มีสรรพคุณเหมือนกันลงกะละมังหรือลังแยกเอาไว้ แล้วนำถุงมาใส่เรียงกันไปคราวนี้ทำให้รู้จักชื่อยา ตัวยา และสรรพคุณของยาได้เยอะเลย

-แพ็กของใส่ถุงยังชีพก็คือ แยกของต่างๆที่มีคุรสมบัติเหมือนกันลงในกล่อง ในลัง ในกะลังมังให้เรียบร้อย แล้วส่งต่อถุงยังชีพใส่ของตามกะลังมัง ลัง กล่องที่แยกเรียงเอาไว้ ภายในถุงยังชีพ ส่วนมากมีอาหารแห้ง ของใช้ที่จำเป็น เช่น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ยาสระผม สบู่ แป้ง ยาทากันยุง ไฟฉาย ฉ่านไฟฉาย ผ้าห่ม เป็นต้น 

เมื่อแพ็กของรวมกันเสร็จแล้วก็ได้เวลาส่งของขึ้นรถ เพื่อบรรทุกส่งมอบให้กับผู้ประสพภัย งานนี้ก็สนุกไม่แพ้การแพ็กของเลยทีเดียว ทำกันเป็นจังหวะสนุกสนานกันไป

แพ็กถุงยา
ภาพโดย นางสาวศุภลักษ์  พสุธาสถิตย์ 

หลายวันต่อมาเพื่อนก็ส่งข่าวมาอีกว่าที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยก็มีแพ็กของ นัดกันไป ข่าวว่ามีจัดทำการที่ศาลาพระเกี้ยว 9.00-16.00น. ข้าพเจ้าและเพื่อนสนิทก็เดินทางไปกัน สุดท้ายได้ความว่าวันแรกไม่มีการแพ็กของมีแต่จัดของไว้เฉยๆ แต่ไหนๆก็มาแล้วก็ช่วยๆเขาจัดของ ขนของบริจาคไปเลยแล้วกัน กิจกรรมที่มีในวันนั้นคือ ตั้งรายขนของบริจาคเอาไปไว้ที่โต๊ะแยกคุณสมบัติ สรรพคุณให้เรียบร้อย ได้แยกเสื้อที่ผู้ใจบุญน้ำมาบริจาคว่าเป็นของชายหรือหญิง ของเด็กหรือผู้ใหญ่ ที่สนุกสนานฮาเฮที่สุดเลยต้องเป็นพี่ๆวิศวะจุฬาฮาเฮมากๆ เปิดประเด็นเรื่องผ้าอนามัย พวกเขาบอกมาว่า ถูกวานให้ไปรับผ้าอนามัย ประเด็นอยู่ตรงที่ประสานงานกับเจ้าหน้าที่ไม่ดี เมื่อไปรับของพนักงานถามว่า จะรับแบบกลางวันหรือกลางคืน พี่ๆผู้ชายวิศวะก็งงเต้ก คนหนึ่งดันหลุดปากไปว่า มีแบบตอนบ่ายไหมครับ ทำเอาฮากลิ้งกันเลย ดันให้ผู้ชายไปรับผ้าอนามัย ในวันนั้นสนุกสนานกันมาก กลับมาบ้านหิวโซเลย แต่ไม่เป็นไร เราทำแล้วสบายใจและเราได้บุญ แถมยังได้เพื่อนเพิ่มอีกเยอะเลย

 

แพ็กถุงยากันยุง (เพิ่งเริ่มต้น) 

ภาพโดยนางสาวศุภลักษ์  พสุธาสถิตย์ 

น้ำเหนือที่หลากมาแม้จะสร้างความเดือดร้อน ความเจ็บปวดกับพี่น้องชาวไทย แต่ถึงอย่างไรนำใจคนไทยก็ยังไม่เคยเหือดแห้งหายไป แต่ยังมีน้ำใจมากกว่าน้ำเหนือด้วยซ้ำ จึงได้ขอฝากบทเพลงที่สอดคล้องกัน เพื่อเป็นกำลังใจให้กับพี่น้องผู้ประสบภัยทุกคน 

 

เพลงน้ำใจไทย ศิลปินแอ๊ด คาราบาว

http://youtu.be/DhK__H5gLvI