สรรพคุณทางยาของดอกบัวในแต่ละส่วนจะช่วยร่างกายไม่เหมือนกัน มีดังนี้

 ราก
    รสหวานหอม แก้ไข้ แก้ท้องเสีย บำรุงกำลัง บำรุงเพลิงธาตุ แก้เสมหะ แก้กระหาย ต้มเป็นน้ำแก้กระสาย
 แก้ร้อน แก้อ่อนเพลีย แก้อาเจียน พุพอง และละลายยาแก้สะอึก

เหง้า
    รสหวานเย็นมัน บำรุงกำลัง แก้ร้อนในกระหายน้ำ แก้ลงท้อง แก้ไอขับเสมหะ แก้ฝี พุพอง ดีพิการ และ
 แก้อาเจียน ลดน้ำตาลในเลือด รักษาแผล ฤทธิ์ต้านการอักเสบ ฤทธิ์แก้ท้องเสีย ก้านใบ มีฤทธิ์เป็นยาห้าม
 เลือด

ดอก
    รสฝาดหอม สรรพคุณ แก้ไข้ ไข้มีพิษร้อน แก้ธาตุพิการ แก้เสมหะและโลหิต บำรุงหัวใจ บำรุงโลหิต บำรุงครรภ์ทำให้ บุตรคลอดง่าย

เกสร
    รสฝาดหอมเย็น แก้ไข้ ไข้มีพิษ ไข้รากสาด แก้เสมหะ แก้อ่อนเพลีย แก้คลื่นเหียน เป็นยา บำรุงครรภ์ เกสรตัวผู้รสฝาด สมาน มีกลิ่นหอม ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ โดยมีสารฟลาโวนอยต์ ใช้ ปรุงเป็นยาหอม บำรุงหัวใจ บำรุงประสาท และชูกำลัง ทำให้ชุ่มชื่น ขัณฑสกรจากเกสร แก้เสมหะ จุกคอ ทำให้ชุ่มคอ บำรุงกำลังและขับปัสสาวะ

เปลือกฝัก
    รสฝาดหอม แก้ท้องเดิน สมานแผลในมดลูก

ใบอ่อน
    รสฝาดเปรี้ยว บำรุงร่างกายให้ชุ่มชื่น

ใบแก่
    รสฝาดเปรี้ยวเมาเล็กน้อย แก้ไข้ บำรุงโลหิต สูบแก้ริดสีดวงจมูก หวัดเรื้อรัง ลดเสมหะลดความดัน โลหิต และไขมันในเส้นเลือด (โคเลสเตอรอล) ใบบัวมีฤทธิ์ยับยั้งการหดตัวของหลอดเลือด

เมล็ด
     รสหวานมันเย็น บำรุงกำลัง ไขข้อ เส้นเอ็น และบำรุงประสาท ทำให้กระชุมกระชวยแก้ ร้อนใน กระหาย
 น้ำ แก้เสมหะ พุพอง ดีพิการ อาเจียน อ่อนเพลีย ช่วยเพิ่มไขมันในร่างกาย

ดีบัว
     รสขม ขยายหลอดเลือดหัวใจ แก้กระหายน้ำ แก้น้ำกามขับเคลื่อนขณะหลับ และแก้อาเจียนเป็น โลหิต