ปัจจุบันเมื่อมีถนน บางนา-ตราด ผ่าน  โรงงานอุตสาหกรรมมีมากขึ้น   จึงมีคนต่างถิ่นมา           พักอาศัย เป็นจำนวนมาก  ทำให้วัฒนธรรมท้องถิ่นเปลี่ยนไป  และจากข้อมูลคำประพันธ์นิราศเมืองแกลงของสุนทรภู่     ได้บันทึกการเดินทางผ่านบ้านระกาศ ช่วงต้นรัชกาลที่ 1  ประมาณก่อนปี พ.ศ. 2350  ชี้ให้เห็นว่า บ้านระกาศมีมาก่อนหน้านั้นแล้วดังนี้

“ถึงหย่อมย่านบ้านระกาดต้องลงถ่อ           ค่อยลอยรอเรียงลำตามน้ำไหล

                                จนล่วงเข้าหัวป่าพนาลัย                                           ล้วนเงาไม้มืดคล้ำในลำคลอง

                                ระวังตัวกลัวตอคะเคียนขวาง                                  เป็นเยี่ยงอย่างผู้เฒ่าเล่าสนอง

                                ว่าผีสางสิงนางตะเคียนคะนอง                               ใครถูกต้องแตกตายลงหลายลำ

                                พอบอกกันยังมิทันจะขาดปาก                                 เห็นเรือจากแจวตรงหลงถลำ

                                กระทบผางตอนางตะเคียนตำ                                ก็โคลงคว่ำล่มลงในคงคา

                                พวกเรือพี่สี่คนขนสยอง                                         ก็เลยล่องหลีกทางไปข้างขวา

                                พ้นระวางนางรุกขฉายา                                        ต่างระอาเห็นฤทธิ์ประสิทธิ์จริง

                                ขอนางไม้ไพรพฤกษ์เทพารักษ์                               ขอฝากภัคินีน้อยแม่น้องหญิง

                                ใครสามารถชาติชายจะหมายชิง                           ให้ตายกลิ้งลงเหมือนตอที่ตำเรือ”

              จากคำประพันธ์ จะเห็นได้ว่า  บ้านหัวป่า เคยเป็นแนวป่าที่มีต้นไม้มากของตำบลบ้านระกาศมาก่อนที่จะเป็นหมู่บ้าน หมู่ 1  ในปัจจุบัน