ทัชมาฮาล
เป็นอนุสาวรีย์แห่งความรักที่ยิ่งใหญ่ของโลกเพราะที่นี่เป็นสุสานฝังศพของ พระนางมุขทัช มาฮัล ราชินีผู้เป็นที่รักยิ่งของ พระเจ้า ชาห์ เจฮาน แห่งเมืองอักรา ประเทศอินเดีย พระนางสิ้นพระชนม์ ขณะมีพระประสูติการณ์พระราชโอรสองค์ที่ 14 ในวันที่ 7 มิถุนายน ค.ศ 1631ใกล้เมือง เบอร์หันปุระ ซึ่งสร้างความเสียพระทัยต่อพระเจ้าชาห์ เจฮาน เป็นอย่างมากพระองค์ทรงไว้ทุกข์เป็นระยะเวลานานถึง 2 ปี และทรงมุ่งสร้างหลุมฝังศพ อันยิ่งใหญ่ให้แก่พระมเหสีซึ่งเป็นที่รู้จักกันต่อมาว่า ทัช มาฮาล
และนิล ตรงกลางภายใต้หลังคาโดมใหญ่มีแท่นวางหีบศพที่ทำด้วยหินอ่อนและมีฉากหินอ่อนฉลุลายงามเป็นพิเศษกั้นอีกชั้นหนึ่งแต่ศพจริง ๆ หาได้บรรจุอยู่ในหีบศพนั้นไม่ หากฝังอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินตรงกับที่วางหีบศพนั้น
ทัชมาฮาล ประกอบด้วยแบบฉบับของสิ่งก่อสร้างที่มีอยู่แล้วหลายแห่งในสมัยโมกุล เช่น วิธีการจัดแบบสวนรูปสามเหลี่ยม การวางแบบบ่อน้ำและน้ำพุตามแบบของพระเจ้าบาบูร์ ที่กาบุล หอคอยทรงเปรียวที่ปรากฏอยู่นั้น ได้มาจาก ปากทางเข้าหลุมฝังศพของพระเจ้าอักบาร์ ส่วนหินอ่อนขาวมีแบบมาจากหลุมฝังศพ ของ อิติมัด อุด ดอลลาห์ ดั้งนั้น ทัชมาฮาล จึงเท่ากับว่า เป็น สถาปัตยกรรม ที่รวมเอาประเพณีของโมกุล และ พระราชดำริของพระเจ้า ชาห์ เจฮาน ไว้ด้วยกัน
เวลาในการก่อสร้างเริ่มตั้งแต่ปี 1632 ถึง ค.ศ 1643
สถาปัตยกรรมนี้ก็สำเร็จทันพิธีเฉลิมฉลองถวายให้ พระนางมุขทัช มาฮัล
เป็นครั้งแรก และถือว่าสำเร็จอย่างแท้จริงในปี ค.ศ 1648 รวมเวลา 16 ปี
แม้จะมีงานจรทั่วไปอยู่กระทั่งถึง ค.ศ 1653
