มนุษย์มีความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมอย่างแนบแน่น ในอดีตปัญหา
เรื่องความสมดุลของธรรมชาติตามระบบนิเวศ ยังไม่เกิดขึ้นมากนัก
ทั้งนี้เนื่องจากผู้คนในยุคต้นๆ นั้น มีชีวิตอยู่ใต้อิทธิพลของธรรมชาติ
ความเปลี่ยนแปลงทางด้านธรรมชาติ และสภาวะแวดล้อม เป็นไป
อย่างค่อยเป็นค่อยไป จึงอยู่ในวิสัยที่ธรรมชาติสามารถปรับสมดุล
ของตัวเองได้ กาลเวลาผ่านมาจนกระทั่งถึงระยะเมื่อไม่กี่สิบปีมานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษที่ผ่านมา (ระยะสิบปี) ซึ่งเรียกกันว่า "ทศวรรษแห่งการพัฒนา" นั้น ปรากฎว่าได้เกิดมีปัญหารุนแรง
ด้านสิ่งแวดล้อมขึ้นในบางส่วนของโลก และปัญหาดังกล่าวนี้ก็มี
ลักษณะคล้ายคลึงกันในทุกประเทศทั้งที่พัฒนาแล้ว และกำลัง
พัฒนา ความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติได้ลดน้อยลงจนน่าวิตก และทุกสิ่งทุกอย่างรอบ
ตัวเราก็ได้ตกอยู่ในสภาพของความเสื่อมโทรมจนเห็นชัด ซึ่งตัวการสำคัญที่ทำให้เกิดความเสื่อม
โทรมขึ้นกับสิ่งแวดล้อมและธรรมชาติ
ก็คือ มนุษย์เรานี่เอง สาเหตุประการสำคัญก็คือ การเพิ่มขึ้น
ของประชากรโลก ซึ่งได้นำไปสู่ปัญหาการขยายตัวของเมือง และกิจการทางด้านอุตสาหกรรม
ตลอดจนการคิดค้นนำเอาเทคโนโลยีสมัยใหม่ เข้ามาใช้โดยขาดการศึกษาถึงผลกระทบต่อสิ่ง
แวดล้อม ผลก็คือ ทำให้ทรัพยากรธรรมชาติทั้งที่เกิดใหม่ไม่ได้ เช่น แร่ธาตุ น้ำมัน และที่เกิดใหม่
ได้ เช่น ต้นไม้ สัตว์ ก็เกิดไม่ทันกับการบริโภคของคน และโรงงานอุตสาหกรรมร่อยหรอและขาด
แคลนลงทุกที ขณะเดียวกันเมื่อทั้งคนและโรงงานอุตสาหกรรม ได้บริโภคทรัพยากรธรรมชาติใน
ปริมาณที่เพิ่มสูงขึ้นนั้น ทำให้มีการปล่อยทิ้งของเสียออกมาสู่สิ่งแวดล้อม ผลก็คือทำให้น้ำเน่าเสีย
อากาศเป็นพิษ และดินเสื่อม ในสภาพการณ์ดังกล่าวนี้จึงเป็นความจำเป็นอย่างที่สุดที่จะต้องช่วย
กันปรับปรุงคุณภาพสิ่งแวดล้อมเอาไว้ เพราะถ้ายังกระทำให้สิ่งแวดล้อมเสื่อม
โทรมลงอย่างที่เป็นอยู่แล้ว แม้วันนี้เรา
จะได้ประโยชน์ แต่ผลที่เกิดกับสิ่งแวด
ล้อมก็คือ ความเสื่อมโทรมร่อยหรอ ซึ่ง
วันหนึ่งข้างหน้าผลจากความเสื่อมโทรม
ของสิ่งแวดล้อม ก็จะกลับมีผลกระทบกับ
ตัวเราเอง ซึ่งถ้าปล่อยให้ถึงวันนั้นแล้ว ทุกอย่างก็จะสายเกินไปที่จะทำการแก้ไข
ปรับปรุงได้ ดังนั้นการรักษาคุณภาพสิ่ง
แวดล้อมเป็นเรื่องที่เราทุกคนต้องรับผิด
ชอบ เพื่อตัวเราและประเทศชาติ รักษา
ไว้ซึ่งคุณภาพสิ่งแวดล้อมที่ดีไว้ การฝึก
นิสัยตัวเองเสียตั้งแต่ต้นในวันนี้ โดยการดำรงชีวิตให้อยู่ได้อย่างสะดวกสบายตามความเหมาะสม
ไม่ใช่อยู่อย่างฟุ่มเฟื่อย หากเราทุกคนต่างรับผิดชอบต่อตัวเองได้แล้ว ก็ไม่เป็นการยากอะไรเลยที่
จะทำให้คุณภาพสิ่งแวดล้อมฟื้นสภาพจากความเสื่อมโทรมขึ้นมาได้ และการปรับปรุงคุณภาพสิ่ง
แวดล้อมจะให้ได้ผลที่ดีที่สุดนั้น ความสำคัญขึ้นอยู่กับการศึกษาและเยาวชนของชาติ ซึ่งจะเป็นผู้
รับผิดชอบกับอนาคตของประเทศชาติต่อไป เพราะฉะนั้นการได้เรียนรู้ตั้งแต่ในวัยเยาว์ จะทำให้
สามารถเข้าใจและมีค่านิยมที่ถูกต้องได้ แม้จะต้องใช้เวลาก็ไม่ได้เป็นการสูญเปล่าแต่อย่างใด
เพราะการสร้างพื้นฐานและเปลี่ยนค่านิยมที่ถูกต้องให้กับสังคมนั้น เวลาและความรับผิดชอบเป็น
สิ่งสำคัญที่สุด ถ้าเยาวชนทุกคนของเราได้เริ่มต้นรับผิดชอบอย่างจริงจังแล้วในวันนี้ อนาคตที่ไม่
ไกลของทิศทางของสังคม คือ สิ่งที่จะช่วยให้คุณภาพของสิ่งแวดล้อมดำรงอยู่ได้ตลอดไป
