สัปปุริสธรรม

          สัปปุริสธรรม คือ หลักการของคนดีแท้หรือมนุษย์ที่แท้ ในความหมายของพระพุทธศาสนาจะต้องเป็นผู้ประกอบด้วยหลักธรรม ๗ ประการ ดังนี้

ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์

ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ หมายถึง ธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ในปัจจุบัน หรือหลักปฏิบัติที่จะอำนวยประโยชน์สุขแก่บุคคลมี 4 ประการ คือ

อริยวัฑฒิ 5

     อริยวัฑฒิ หมายถึง หลักปฏิบัติที่นำไปสู่ความเจริญงอกงาม หรือความเป็นอารยชน หรือความเป็นคนดีในอุดมคติ ซึ่งจะต้องประกอบด้วยคุณสมบัติ 5 ประการ ดังนี้

โภคอาทิยะ 5

อปริหานิยธรรม 7

ศาสตร์แห่งการศึกษา      แบ่งออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่

วิธีการฝึกตนไม่ให้ประมาท ทำได้ดังนี้

๑. ฝึกจิตพิจารณาเนืองๆ ว่าเรามีความแก่, ความเจ็บ, ความตาย เป็นธรรมดา ไม่สามารถล่วงพ้นได้

ความไม่ประมาท คือ การมีสติสัมปชัญญะอยู่กับตนเองในตลอดเวลา ขณะทำ พูด คิด

 สังคหวัตถุ ๔ หมายถึง หลักธรรมที่เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวน้ำใจของผู้อื่น ผูกไมตรี เอื้อเฟื้อ เกื้อกูล หรือเป็นหลักการสงเคราะห์ซึ่งกันและกัน มีอยู่ 4 ประการ ได้แก่

๔. อธิปัจจสีลวันตสถาปนา หมายถึง ตั้งผู้มีศีลธรรมเป็นพ่อบ้านแม่เรือน คือผู้ที่เป็นหัวหน้าครอบครัวจะต้องตั้งอยู่ในหลักของ